Νίκος Γκάτσος-Το χιόνι

Τα καλοκαίρια φύγαν περιστέρια,

λευκά φτερά, και πέπλα απ’ το στημόνι

τ’ αχνό του νου. Μα στα κρινένια χέρια

τα δάχτυλά σου λυώνουν τώρα χιόνι.

Του νου στημόνι· χιόνι. Και στη μόνη

χαρά μας –να σε κλάψει ποιος μπορεί;–

κάποτε φτάσαμε όνειρο κι’ αφιόνι,

και τ’ όνειρό μας –θάλασσα οι καιροί–

κερί και λυώνει. Φεύγεις, γαλανή

φλόγα, καπνός στα σύννεφα της σκέψης.

…Στο χιόνι, εκεί, στ’ αδέρφια σου, γυμνή,

τα δάχτυλά σου πάλι θα γυρέψεις.

Ένα από τα έξι ποιήματα της πρώιμης ποιητικής περιόδου του Νίκου Γκάτσου. Δημοσιεύτηκε στο νεανικό λογοτεχνικό περιοδικό «Ρυθμός», τχ. 7, Πειραιάς, Απρίλιος 1933, σ. 203.