Γιάννης Δάλλας, Με την ψυχή στο ζύγι

Όλο το Ιόνιο κάτω απ’ το κελλί
κι έναν φεγγίτη φινιστρίνι τ’ ουρανού
τι αρμένισμα η ζωή ενός απόμαχου

Μετά από τόσες εξορίες και σφαγές
ο κρεμασμένος
σάλταρε απ’ το σκοινί του γι’ άλλη παγανιά
(τουλάχιστον το φάντασμά του να χαρεί)

Θάμπωμα των μοιχών και των αγίων

Έπαψε κάτω να κοσίζει ο θάνατος
και το φεγγάρι να γυρίζει γειτονιά τη γειτονιά
μ’ ένα δισκάρι
και να ‘ναι η πλάστιγγα του γείτονα
με την ψυχή στο ζύγι

και το κλινάρι κλίτος

Γιάννης Δάλλας, Γεννήτριες, τυπωθήτω, 2004.