Antonio Machado-Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος

Όλα περνούν κι όλα μένουν,

αλλά δικό μας είναι το να περνάμε,

να περνάμε κάνοντας δρόμους,

δρόμους πάνω στη θάλασσα.

Ποτέ δεν κυνήγησα τη δόξα,

ούτε ν’ αφήσω στη μνήμη

των ανθρώπων το τραγούδι μου.

Εγώ αγαπώ τους ανεπαίσθητους κόσμους,

τους αβαρείς και αβρούς,

σαν σαπουνόφουσκες.

Μ’ αρέσει να τους βλέπω να ζωγραφίζονται

από ήλιο και πορφύρα, να πετάνε

κάτω από τον γαλανό ουρανό, να πάλλουν

κι αμέσως να σπάνε.

Ποτέ δεν κυνήγησα τη δόξα.

Διαβάτη, τα ίχνη σου είναι

μόνο ο δρόμος και τίποτε άλλο.

Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος,

ο δρόμος γίνεται βαδίζοντας.

Βαδίζοντας γίνεται ο δρόμος

και γυρίζοντας το βλέμμα πίσω

φαίνεται το μονοπάτι

που ποτέ δε θα ξαναπατήσεις.

Διαβάτη, δεν υπάρχει δρόμος,

μόνο απόνερα στη θάλασσα.

Antonio Machado, “Proverbios y cantares”, ΧΧΙΧ, (μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης), από την ποιητική συλλογή Campos de Castilla, 1912.

Από το ιστολόγιο "παρά ταύτα"! http://para-tauta.blogspot.com/2015/10/blog-post.html?m=1