Eλα να παίξουμε με όση ζωή διαθέτεις.
Να παίξουμε βρώμικα, να πάρεις μια θέση στο
μπουρδέλο των συναισθημάτων σου τέτοια που
όλα να στα επιτρέπει. Να γίνεις σχεδόν ποιητής
με τα χέρια στις τσέπες που δεν αποκαλύπτουν
τις φλέβες σου τις γαλάζιες, να προχωράς
γράφοντας με το βλέμμα. Έλα να παίξουμε,
να κάνουμε ματάκια, να γίνουμε οι χειρότεροι
των δήμιων, να αφήνουμε έναν αρουραίο
στην κοιλιά ο ένας του άλλου που καταβροχθίζει.
Τι χειρότερο μπορεί να μας συμβεί όσο
υπάρχει η λήθη σε ένα ξεχασμένο βασίλειο.
Κατάπιε κάτι ανθυγιεινό, όπως τον κόμπο των ονείρων
αφού με αγάπησες τόσο
πέθανε μπροστά στα μάτια μου και μη ζητάς
σωτηρία καμιά.
Κατάγομαι από εκεί, που ζωντανεύει με λέξεις
ότι χλομιάζει μπρος τα μάτια σου.
Αγάπα με φρικτά, αυτό είναι το δώρο μου.
Πηγή:Έλενα Λυμπεροπούλου, Υποταγή Λυρισμού, Αθήνα: Ενδυμίων 2021.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου