Ενώ υπάρχει η αίσθηση στην κοινωνία ότι μετά το 1960 έχει επικρατήσει μεγαλύτερη ελευθερία έκφρασης, στην πραγματικότητα η καθαρή σκέψη έχει χάσει την αυτονομία της. Ελλοχεύει ο κίνδυνος αυτό που λες να βρίσκεται τόσο μακριά από τον γενικό κανόνα, ώστε κανένας να μην του δίνει σημασία. Και καταλήγουμε στη μονοφωνία της άποψης, όπου σχεδόν όλοι λένε
τα ίδια πράγματα με διαφορετικά λόγια. Όλοι προφέρουν τα ίδια επιχειρήματα με διαφορετική φρασεολογία. Οι αιρετικές
φωνές αντιμετωπίζονται με ευγενική συγκατάβαση και απομονώνονται σαν κάτι εξωτικό, γραφικό, ακόμα και γελοίο.
Η κοινωνία στην οποία ζούμε διαμορφώνει καθοριστικά τον
χαρακτήρα μας. Επιτρέπει αρχικά να μας λογοκρίνουν, στη συνέχεια μας υποχρεώνει να αυτολογοκριθούμε και τελικά μας οδηγεί στη σιωπή καταστέλλοντας τις δημιουργικές φωνές μέσα μας.
Ζούμε την εποχή της μεταλογοκρισίας.
Επικίνδυνοι συγγραφείς, σελ. 478
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου