Η αυγή είναι κρύα, χωρίς τραγούδια-
μα ένα βιβλίο απ’ τα παλιά
μου έφερε φούχτες λουλούδια
κι ένα πανέρι πουλιά!
Τους πόθους μου έχω απαυδημένους-
μα στίχος απ’ τους μακρινούς
μου χαμογέλασε ξένους,
αθώους ουρανούς.
Σκληρό το χρέος και δεν τελεύει-
όμως μια πράξη όλη καρδιά
σαν πειρασμός μ' αναδεύει
και σα φωτιά στα κλαδιά.
—Αβέβαιη είν’ η ζωή και λίγη.
Το πέταμά της, φτερωτό,
για τη θυσία το ξανοίγει
— για το γραφτό της: γι’ αυτό!
~ Τέλλος Άγρας, Τριαντάφυλλα μιανής ημέρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου