Ερημιά θλίψη φοβισμένο φως
δάχτυλα που σκεπάζουνε μιαν αναπνοή
μάτια που ανοίγονται
και γεννιούνται τώρα
το απλούστερο σκίρτημα της ύλης
Το μούχρωμα κατεβαίνει
από πανύψηλα δέντρα
και πιάνει την παντοτινή ουσία
γλυκαίνει τα φυλλοκάρδια
της φύσης τα φύλλα που ξερίζωσαν
Τα χαμένα πουλιά τραγουδάνε
αλλά δεν ακούγονται εδώ
ο ουρανός συμμάζεψε πάσα σιωπή
σταμάτησε στο σημείο τα χάδια του
λιγώθηκε σε μια κόχη γης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου