Έφυγες. Μένει η πόρτα ανοιχτή
Κατάντικρυ στα ερέβη της αβύσσου.
Πίκρα και κούραση όλη σου η ζωή.
Η ποίηση; Ασχολία περιττή.
Κάθε προσπάθεια, τρέκλισμα μεθύσου
Όλα Χαμένα. Αργός απαυδημός
μαστιγώνει το νου, βαθιά πληγώνει
την άθλια σάρκα. Δίβουλος εχθρός --
γελοία φρεναπάτη ο στοχασμός
ξεσκίζει και χτιπάει και φαρμακώνει.
Κ' ύστερα; Τίποτε. Άσκοπη φυγή.
άδεια από νόημα κι άγονη εφροσύνη.
Δίψα θανάτου μάς καταπονεί.
Η γη, πεζή φροντίδα. Κ' οι ουρανοί --
-- χλεύη, που την οργή μας παροξύνει.
Νέα Εστία, τχ. 16-40, 15 Αυγούστου 1928,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου