Νίκος Γ. Χούλης-Τρία ποιήματα

Σαν καρδερίνα
Από τη λάσπη
της αγάπης
τη ζεματιστή
πλάθω
ένα φεγγερό πουλί
σαν Καρδερίνα.
Δεν κελαηδεί.
Ποτέ
δεν κελαηδεί.
Τις ώρες
όμως
της μεγάλης μοναξιάς
το σκοτεινό της
το κλουβί
ολόκληρο
αστράφτει.

Για Συλλέκτες

Η σιωπή έχει διάφορες ποιότητες

την ακριβότερη την αγοράζεις

στους έρημους σταθμούς.

Τρέχει από τις πληγές τους

σαν το ρετσίνι.

Κατά Τύχη

Έχω μια κρδιά

και δυο αχίλλειος πτέρνες.

Κάπως δύσκολο

να είμαι αποφασιστικός.

Μονάχα εσύ

μου δυναμώνεις

ό,τι αγαπώ

κι ό,τι αγαπώ

 στο προσκεφάλι μου

           τόπος με θάμνους

               και αγέρας.

Εν ολίγοις, Χίος 2003

Πηγές: http://ammoxosta.blogspot.com/2010/02/blog-post.html

           https://animusanimus.blogspot.com/2018/06/2-3.html?fbclid=IwAR0a1mvWKhn8mzK_wtpvWxCMuV-ff_OAcNT6PC-p5gNIasD3q5L0lBraYzA