Ιωάννης Πολέμης-Τα δύο δάκρυα

Από τη γης δύο δάκρυα, θερμά μαργαριτάρια,
ανέβηκαν και στάλαξαν στου Πλάστη τα ποδάρια.
Κι είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:
«Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο».
Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Ούτε στιγμή μη χάνεις.
Σύρε να γίνεις βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνεις».
Κι είπε και τ’ άλλο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο.
«Εμένα μ’ έβγαλε η καρδιά για κάποιο ξένο πόνο».
Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «Εσύ μαζί μου μείνε!
Της ευσπλαχνίας τα δάκρυα δικά μου δάκρυα είναι».