μέσα μου, μόνη μου,
αν και αγαπώ των λουλουδιών το τέλος
επειδή είμαι η Κοραλία των τάφων
και στεγνώνω τα μαλλιά μου μέσα σ’ ένα κρανίο
καπνίζοντας και ξεφυσώντας την ψυχή μου σε οστά γεγυμνωμένα
επειδή βάφω το κοράκι με το αίμα μου κάθε μήνα
και σμίγω το πνεύμα μου με το φως σου…
Επειδή κληρονόμησα μια δορά λεοπάρδαλης
και διπλώνομαι στον ύπνο μου για να μη σ’ αρνηθώ,
επειδή σβήνουνε οι ήχοι του αυλού και τα λόγια σου
κι άλλος την έρημό μου έζωσε και την ποτίζει,
έλα από τον χλοερό τον τόπο στ’ άδειο μου κρεβάτι,
να σου χαρίσω την οδύνη και τον στεναγμό
το φιλί και τον σπασμό
τη ζωή που περνά με το κράξιμο της ζωής
και δεν αποχωρίζεται τον εαυτό της.
Ταυτότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου