Δεν βρίσκω τον εαυτό μου
μέσα από τα λόγια μου,
η νύχτα χαμηλώνει το φεγγάρι
κλείνουν κι ανοίγουν
οι παλάμες των χεριών
γύρω απ’ την πέννα μου
μα ο στίχος με αρνείται
τα φώτα αναβοσβήνουν στον ορίζοντα
κι ο δρόμος πέρα προχωράει δαιδαλώδης
Η πολιτεία ήσυχη απλώνεται
στον ύπνο αφημένη
κι η νύχτα η πολυπλόκαμη
σκεπάζει και χαϊδεύει τα όνειρα
τους πόνους και τα δάκρυά μας
ΡΙΨΟΚΙΝΔΥΝΗ ΑΝΟΙΞΗ (1994-1997)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου