Κ.Π. Καβάφης- Εν τω μηνί Αθύρ

Με δυσκολία διαβάζω στην πέτρα την αρχαία.«Κύ[ρι]ε Ιησού Χριστέ». Ένα «Ψυ[χ]ήν» διακρίνω.«Εν τω μη[νί] Αθύρ» «Ο Λεύκιο[ς] ε[κοιμ]ήθη».Στη μνεία της ηλικίας «Εβί[ωσ]εν ετών»,το Κάπα Ζήτα δείχνει που νέος εκοιμήθη.Μες στα φθαρμένα βλέπω «Αυτό[ν]… Αλεξανδρέα».Μετά έχει τρεις γραμμές πολύ ακρωτηριασμένες·μα κάτι λέξεις βγάζω — σαν «δ[ά]κρυα ημών», «οδύνην»,κατόπιν πάλι «δάκρυα», και «[ημ]ίν τοις [φ]ίλοις πένθος».Με φαίνεται που ο Λεύκιος μεγάλως θ’ αγαπήθη.Εν τω μηνί Αθύρ ο Λεύκιος εκοιμήθη.

[1917, 1917*] *