Γιάννης Ρίτσος-Νύχτωσε

Ακόμη ένας χρόνος… είπε·

Ένας χρόνος περισσότερο στο χρόνο του

Ένας χρόνος λιγότερο απ’ το χρόνο του.

Βαρέθηκε τα ποιήματα,

Βαρέθηκε τη μουσική.

Τ’ αγάλματα κωφάλαλα.

Να πιω τον καφέ μου – είπε.

Να καπνίσω το τσιγάρο μου.

Να είμαι, να μην είμαι

Διπλά

Μέσα σ’ αυτή την ησυχία,

Μέσα σ’ αυτό το θαύμα-τίποτα.

Κι η αποψινή γιορτή αναβλήθηκε.

Κι ούτε που ξέραμε καθόλου

Τι θα πενθούσαν, τι θα γιόρταζαν.

Μεμιάς ανάψανε τα φώτα κι έσβησαν.

Απ’ το παράθυρο είδαμε τους μουσικούς·

Πέρασαν άφωνοι τη λεωφόρο

Εχοντας στους ώμους τους

Τεράστια χάλκινα όργανα.

Μείνε, λοιπόν, εδώ,

Κάπνισε το τσιγάρο σου

Μέσα σ’ αυτή τη μεγάλη ησυχία

Μέσα σ’ αυτό το θαύμα-τίποτα.

Κωφάλαλα τ’ αγάλματα.

Κωφάλαλα και τα ποιήματα. Νύχτωσε

Αθήνα 1.1.88

Γιάννης Ρίτσος (1909 -1990)

Αρχείο Ρίτσου, Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη (ΙΑΜΜ) και στη συλλογή: Αργά, πολύ αργά μέσα στη νύχτα