OTAN Όταν δεν εκρεμάστηκες
όξω σε αγριαχλαδιά
καρπό της να δαγκώσεις
τη δίψα σου να κόψεις
Όταν δεν έπεσες ποτέ
στην αγριάδα του ταρού*
της θάλασσας του κεραυνού
Όταν δεν μπήκες μοναχός
μες στην καρδιά του ρουμανιού
νύχτα χωρίς φεγγάρι
στη φλογισμένη ρεματιά
τους είπες «κάνει ζέστη
Όταν δε θέλησες να δεις
ποτέ σου τι θα πει
σπίτι δεν έχουνε ψωμί
Όταν δε σούρθε να ζυγίσεις τη γροθιά
ας πούμε σε μαχαίρι
για κάποιο δίκιο ή κάποιο φως
Δεν έδεσες
κι είσ’ άγουρος
κι είσαι μισός
Κι απάνω απ’ όλα
Όταν που σε φωνάξανεστη φλογισμένη ρεματιά
τους είπες «κάνει ζέστη
Όταν δε θέλησες να δεις
ποτέ σου τι θα πει
σπίτι δεν έχουνε ψωμί
Όταν δε σούρθε να ζυγίσεις τη γροθιά
ας πούμε σε μαχαίρι
για κάποιο δίκιο ή κάποιο φως
Δεν έδεσες
κι είσ’ άγουρος
κι είσαι μισός
* ταρός: ταραχτική βροχή
Τάκης Μιχόπουλος (1932-2019)
Κορακοφωληά (ζ΄ έκδοση), 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου