Ω Τριπολιτζά ωραία
Και καθέδρα του Μοριά
Και στο κέντρο απ’ όσαις έχεις
Πολιτείαις και χωριά∙
Στο ραχουλωτό σου κάμπο
Λείπει τ’ άγριο το κλαρί∙
Μόν’ η Δήμητρα ’ναι πλούσια
Μόν η Χλόη δροσερή∙
Κυκλικά στεφανομένη
Με πολύκορφα βουνά
Σκήμα φέρεις μιας κορώνας
Άλλης όμιας πουθενά∙
Όλη περιτειχισμένη
Στους κακούς προφυλακή
Αριθμόν πλανήτων έχεις
Θύραις τόσαις δώ και εκεί∙
Του καλοκαιριού της κάψες
Συγκερνάει συχνή βροχή.
Δροσεροί οι ζέφυροί σου
Αύρες δίχως ταραχή.
Η υγεία κι’ ευρωστία
Δώρο φύσις χρονικό∙
Για τη θέσι για το κλίμα
Για αέρα παστρικό∙
Το νερό σου αυτό της Μάνας
Πλήθιο σ’ όλον τον καιρό
Άλλη μάνα πλημμυρίζει
Κι’ αναβράει καθαρό∙
Της χερσόνησώς σου όλης
Αποθύκη και σκεπή
Προϊόντα κάθε μέρους
Έχεις δίχως διακοπή∙
Θησαυρόν αχρήζει ακέριον
Κάθε μια σου πιθαμή∙
Βρύσι αστέρευτη σε όλα
Σε κρασί και σε ψωμί∙
Ευπρεπίζει σου τα μέσα
Αναγκαίων αριθμός
Περιττός της πολυτέλιας
Ο πολλαπλασιασμός∙
Έχεις ξένε να θιαμάξης
Και στα όξω που να βγής
Κάθε γένους προκομμένων
Περιέργιας είναι γης∙
Αμ στα ήθη των κατοίκων
Στην ευγένια στην τιμή,
Στην πολλή φιλοξενία,
Πια σαν ταύτη ευδοκιμεί!
Γιάννης Βηλαράς ( 1771 -1823 )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου