Παυλίνα Παμπούδη - Πράσινο

Έχω πράσινα μάτια και το δικαίωμα να ορίσω

Καθώς το αγριόχορτο

Τα έργα των πολιτειών και τη μοναξιά των μνημείων.

Το δικαίωμα να διαγράψω την Ιστορία

Καθώς ο μικρότερος αδελφός, που κατέβηκε το πηγάδι

Και βγήκε στον ουρανό.

Το δικαίωμα να συλλαβίσω φύλλα κι αγκάθια

Καθώς αειθαλές

Στους πνεύμονες των πάρκων

Και στην ασυδοσία της ρεματιάς.

Η έπαρσή μου είναι του πράσινου

Κι έχω δικαίωμα,

Επιβάλλοντας σιωπή στην έρημο, ν’ αφουγκραστώ

Τη λαχτάρα μου να υπάρξω, που διακλαδίζεται,

Βαθιά, ραγίζοντας

Την πιο δυνατή λαχτάρα μου, να υπάρξει

Ο κόσμος.

 Σχεδόν χωρίς προοπτική δυστυχήματος, Ίκαρος, 1971