Αριστερά· πάνω απ’ την όχθη, εκεί, που όταν νυχτώνει
ο έσπερος βγαίνει σαν πουλί και κάθεται στον δεξιόν ώμο σου·
πότε φορείς στραβά τη σκούφια σου - ένα τριανταφυλλένιο
σύννεφο,
πότε οι κορφές σου στη σειρά χαραδρώνουν τη θύελλα.
Εκεί, λοιπόν, στην πιο υψηλή κορφή σου, κάποτε, ονειρεύτηκα
ν’ ανοίγουνε τα χέρια μου σαν δυό μακριές προβλήτες και να
κλείνουνε μέσα τους όλα τ’ αστέρια.
Ο Ταΰγετος και η σιωπή, 1949
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου