Νικηφόρος Βρεττάκος-Δύο Ποιήματα

Εις φίλον

Βασιλεύει ο ήλιος. Κρεμά τις αχτίδες του αντίκρυ μας σα
μιαν άρπα.
Βλέπω τα χέρια σου να μακραίνουνε έτοιμα
να μου παίξουν απάνω τους ένα τραγούδι.Τα χέρια σου
που τα ξέχασες εκεί που καθόμαστε,δίπλα
στη θάλασσα. Τα χέρια σου που τα ξέχασες
μες στ'αγριολούλουδα,ένα πρωί που καθόμαστε στο χορτάρι.
Που τ'άφησες πάνω στο τραπέζι μου κ'έτρεξα
φωνάζοντας πίσω σου αλλά δεν σε πρόφτασα.
Τα χέρια σου που τα ξέχασες μες στη ζωή μου
δεμένα με μια θαλασσιά κορδέλα και που τώρα
τα'χω στον οδοιπορικό σάκκο μου και που πια
δε θα στα δώσω ποτέ πίσω. Αυτό τον καιρό,
λογαριάζω να φύγω για την πατρίδα μου. Εκεί
είναι μιαν εκκλησία. Όπως μπαίνεις,δεξιά,
έχει έναν άγγελο χωρίς χέρια,ζωγραφισμένον
δω και διακόσια τόσα χρόνια. Θα του τα χαρίσω.

Πηγή:Παραλειπόμενα,Τα ποιήματα,Τρία φύλλα

Τρεις φίλοι ήρθανε να με δουν

Όλα έμοιαζαν σήμερα σάμπως νάρθε ο Ταΰγετος
ενώ ήμουν εγώ που πήγαινα πάντοτε. Τον έβλεπα που όλο
πλησίαζε, που όλο και πιο καθαρές
οι πτυχές κ’ οι κορφές του, κινούμενες μέσα
στο φως, αερόπαιζαν-
Ερχόνταν κ’ οι τρεις τους.
Δεξιά του ο Άη – Γιώργης στ’ ασημένιο του άλογο.
Η Παναγιά στα ζερβά του, με το ανάλλαχτο εκείνο
φόρεμά της το κόκκινο. Μια τούφα χρυσό
ανοιξιάτικο φως τα μαλλιά της, κυμάτιζαν.
Στο ένα χέρι της κράταγε κλωνάρι από δρυ,
μυρτόκλαδο στο άλλο της.
Έδειχνε είκοσι
χρονών ο Ταΰγετος. Η Παναγιά δεκατέσσερω.
Ο Άη- Γιώργης τρέχοντας έξω απ’ την πόλη
και σε λίγο, επειδή δε χωρούσαν να μπουν
απ’ την πόρτα στο σπίτι μου, τους άνοιξα ένα
μεγάλο παράθυρο στην ψυχή μου και πέταξαν
μέσα τριαντάφυλλα.

Πηγή:Διάλογος Απόλλωνα και Διονύσου,Τα ποιήματα,Τρία φύλλα

Αναδημοσίευση από: https://ennepe-moussa.gr/%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B1-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%AE%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%AF%CE%B1