Τραγουδιστή, που γυρεύεις τη συντρόφισσα και τρέχεις στην τυφλή φυλακή της νύχτας και της λησμονιάς, μη βαρυγκομήσεις, αν στο άντρο αυτό μπροστά, με τ’ άξια τούτα πνεύματα, έφτασα κι εγώ.
Βασανιστική μάς έσπρωξε ώς εδώ μαζί σου λαχτάρα, να μάθουμε για τον φριχτό τον τόπο: το Έρεβος όλο κι ό,τι απόκρυφο έχει, θα ξεσκεπαστεί στο τραγούδι όπου μιλά ένας Θεός.
Πήγαινε, και για δώρο φέρε την Αλήθεια στις πονεμένες τις ψυχές μας· κι εσύ καλά το ξέρεις πως για τις καρδιές πρώτη και θεϊκιά συντρόφισσα είναι η Αλήθεια.
Κι ωστόσο, ίσαμε την ώρα την καλή του γυρισμού σου, θα στρώσουμε τη γη με δάφνες για να πατήσεις εσύ, για να πατήσει η Ευρυδίκη.
Διονύσιος Σολωμός. 1960 [1968]. Ιταλικά (Ποιήματα και πεζά). Τόμος Β΄. (Παράρτημα). 2η έκδ. Μετ.: Λίνος Πολίτης με συνεργασία Γ. Ν. Πολίτη. Αθήνα: Ίκαρος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου