Μια αράχνη που ο ιός της φαρμακώνει
Με τον ιστό της τύλιξε τη γη,
Το δάγκωμά της άνοιξε πληγή.
Κρατήρας που κοχλάζει κι όλο απλώνει.
Η λάβα του βροντάει και σιμώνει.
Βορά κάθε κορμί που αναριγεί,
Στου εγκέλαδου τα δόντια αιμορραγεί
Κι όποιος παράλληλος πύρινη ζωνη
Το υνί, το κλαδευτήρι ,το δρεπάνι,
Οργώνει σάρκες, κόβει το κορμί,
Θερίζει φρίκη η θύελλα που φτάνει.
Κι υψώθη στην κορφή της κάθε ορμή
Κι έγινε ο φόνος νόμος κι ειν’ ο τρύγος,
Αίμα και βόγγος και κραυγή και ρίγος!...
Ντίνος Βλαχογιάννης (1910-1998)
Από την ποιητική συλλογή: Μάρτυρες σιωπής, 1973.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου