Κι ύστερα ήρθανε τα σύννεφα
κι ο Χατζηδάκις.
Δυστυχώς, εγώ μετανάστευσα
στη βοή της μεγαλούπολης.
Να ’ναι καλά
η ολοκαίνουργια Υόρκη.
Η θέαση του πολύχρωμου πλήθους
Με παρηγορεί προσωρινά.
Είναι που βρίσκομαι
όλο και πιο κοντά σου,
Μια ανάσα πτήση,
Τι να πεις.
Χαζότερη κίνηση
από την προσγείωση
δε θα μπορούσα να κάνω.
Οπότε, κωπηλατώ με μανία
στη λίμνη
του Κεντρικού Πάρκου.
Όταν μου τελειώσουν οι ανάσες
υπάρχει πάντα η ελεύθερη πτώση.
Αμαλία Ρούβαλη – Σεπτέμβριος 2008
«Έπεα Πτερόεντα;» -Εκδόσεις :Τυπωθήτω - 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου