α΄ τι υπέροχα θα μας συντρίψει η ζωή
τι όμορφα θα μας πετάξει στα γραφεία που μισήσαμε
στις οικογενειακές φωτογραφίες με τη σύζυγο
στην κυριακάτικη έξοδο προς το Πανόραμα και την Περαία
με τι υπομονή θα περιμένει να υπογράψουμε τη δήλωση
ποτέ δεν βγήκα βόλτα δίχως ομπρέλα στη βροχή
πάντοτε ήθελα να ’χω δικό μου αυτοκίνητο
και γκόμενα εντυπωσιακή στο κάθισμα δεξιά μου
ό,τι βασάνισε τη νιότη μου το αποκηρύσσω
υπεύθυνα δηλώ πως είχε δίκιο ο πατέρας μου
Κώστας Χατζηκυριάκου ( 1959 - )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου