Το κρανίο ,η κρυφή καρδιά ,
οι δρόμοι του αίματος που δε βλέπω ,
οι σήραγγες του ονείρου ,αυτός ο Πρωτέας,
τα έντερα ,ο σκελετός ,ο αυχένας .
Είμαι όλα αυτά .Απίστευτο ,
αλλά είμ’ ακόμη ,η μνήμη ενός σπαθιού
ενός μοναχικού ηλίου που δύει
και γίνεται χρυσάφι ,ίσκιος ,τίποτα .
Είμαι αυτός που βλέπει τις πλώρες από το λιμάνι
είμαι τα σπάνια βιβλία ,οι σπάνιες
γκραβούρες ,καταπονημένες απ’το χρόνο ·
είμαι αυτός που ζηλεύει όσους έχουν κιόλας πεθάνει.
Ακόμα πιο παράξενο είναι να ‘σαι
ο άνθρωπος που πλέκει λέξεις μέσα σε μια κάμαρα.
Μετάφραση: Αργύρης Χιόνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου