Ντέμης Κωνσταντινίδης-Τρία ποιήματα

 Μετά ξυπνάς

Τον πρώτο στίχο σου χαρίζουν οι θεοί,

μετά ξυπνάς πεσμένος σε πηγάδι.

Κανείς διαβάτης δεν περνάει από κει.

Εσύ, η μούχλα και δυο ψόφιοι ποντικοί,

μ’ ένα κομμάτι ουρανό ως το βράδυ.

Οι Άγιες μαμάδες

                                     Στον Γ. Πρίμπα

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποιο ταμείο

με το μπαστουνάκι τους,

λίγα ψιλά και

παιδικές φωτογραφίες.

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποια ουρά

με την υπομονή τους,

ανάγλυφες τις γαλάζιες

φλέβες στο χεράκι τους.

Οι Άγιες μαμάδες

σε κάποιο τρίστρατο

με τη μορφή τους

τη σεβάσμια κι αυστηρή,

όταν σε μάλωναν.

Οι Άγιες μαμάδες

υποστυλώματα

έργων ανολοκλήρωτων,

που έμειναν να βρέχονται

καταμεσής της ερημιάς.

Και τελείωσε

Είπε πως είναι ποιητής.

Πάει και τελείωσε!

Μέχρι τον τρίτο στίχο

Ο καφές του κρύωσε.

Έξω βροχή δέρνει τους δρόμους.

Στον έκτο στίχο ήδη

Σπάζουν κλαδιά, ουρλιάζουν λύκοι·

Ποτάμια μπουκώνουν τους υπονόμους.

Κάποτε, κάνει να σηκωθεί.

Μα δε σηκώνεται.

Στο πέρας του ποιήματός του

Αφιερώνεται.

Από τη συλλογή ποιημάτων, Σκάρτη Πραμάτεια

Πηγή: https://pribas.blogspot.com/2022/06/3_0948015667.html?fbclid=IwAR1iT0PC41RLsmFTy1v5L_ganQtVo2V0SmpTgMY-VdcbSJ2HVl0JR4nTNCg