Μάνος Ελευθερίου - Ο νοητός λύκος (οι πέντε τελευταίες στροφές)

Του λύκου η ώρα, λένε. Του λοστρόμου.

Χαράζει ώρα λύκου νοητού

σ' ευχή του Ιωάννου Χρυσοστόμου.

Η ώρα της πατρίδας. Του αστρονόμου,

που βλέπει κόσμους άσωτου στρατού

να λάμπουν στη σκιά μιας λαιμητόμου.

Του λύκου η ώρα τώρα στη ζωή μας.

Στα πένθη, στη φιλία, στη χαρά.

Σ' αυτό που δεν αντέχει το κορμί μας

κι όμως τ' αντέχει Γένος και Φυλή μας.

Τρομοκρατία στρώνει η ομορφιά

να γονατίζει πάντα την ψυχή μας.

Οι πόλεις μοιάζουν με μηχανουργεία

που αλέθουν τις ψυχές πριν τρελαθούν.

Τι παρελθόν να σώσεις με μαγεία;

Του λύκου η ώρα είναι ομολογία

πως δήθεν τα κορμιά θα λυτρωθούν.

Σαν επιτάφιοι μέσα σε σφαγεία.

Ο νοητός ο λύκος είναι ο χρόνος.

Των αισθημάτων πάντα κηπουρός.

Ο έφεδρος της λύπης δολοφόνος.

Ο νοητός ο λύκος είναι Κρόνος.

Στα μέγαρα της νύχτας θυρωρός.

Του στέμματος των όρκων πατροκτόνος.

Και Κάτω Κόσμος είναι πάντα η Σμύρνη.

Πλαστήρας, Βενιζέλος. Το Γουδί.

Στο αίμα η Βασιλεύουσα. Κοφίνι

με τ' άπλυτα της Γης. Το κομποσκοίνι.

Ο αυτοκράτωρ πίσω από το ναδίρ.

Ο Σολωμός κι ο Κάλβος. Η Σελήνη.