Βερονίκη Δαλακούρα [II]

Στα δάση των βουνών, α, πόσο χαίρομαι
κάτι απέμενε, απ’ τα τόσα, που δεν γνώρισα.
Να χάνεις δίχως να είναι έρωτας
μα απομεινάρι ύπνου τριγωνικό!
Α, πόσο χαίρομαι, λέω, αγαπημένη κόλαση
που να μάθω έχω ακόμη!

(Μονάχα μια φορά δεν χάραξε

μονάχα μια φορά σου ζήτησα και δεν απάντησες

κρυμμένο σε βουνά δασών.
Άλλο τόσο χαμηλόφωνο δεν πρόκειται να υπάρξει που
το ψιθύρισμα στο φως του δρόμου να γίνει
φανός αντίθετης αγάπης.)

Πηγή: Ευφροσύνη: Ποιήματα για μικρά παιδιά, Εκδόσεις Κουκκίδα 2024.