Κώστας Στεργιόπουλος - Αγροτική σπουδή

Πώς, ξάφνου, οι δρόμοι ερήμωσαν!

Κάποιο διαβατικό πουλί

μια νότα λέει στον ουρανό

για ναν τον ζωγραφίσει.

Τ’ αγροτικά τα σπίτια, λες

κ’ έβαλαν άλλες φορεσιές

-κι ο Αύγουστος του μεσημεριού

σφυράει  μέσα απ’ τις γρίλιες.

Κάτι έχει αλλάξει’ εδώ σιμά,

και στην πιο απίθανη εξοχή,

μίλησαν με τη θάλασσα

τα φύλλα και τα πεύκα.

Κάτι έχει αλλάξει-κι άδειασαν

απόψε οι δρόμοι, έτσι νωρίς,

κι ο ήλιος κ’ η φύση νοσταλγούν

παλιές τους αναμνήσεις.

Αύριο μια γνώριμη ευωδιά

θα ιδρώσει τη φρυγμένη γης’

αύριο θα ‘ρθούν κ’ οι συννεφιές,

σαν κάποιες τιμωρίες’

ο ήλιος θα γύρει αποσταμέ-

νος το κεφάλι στα βουνά’

κάπου μακριά, ένα γρήγορο

θα εξατμισθεί μαγγάνι.

-Έρημοι δρόμοι, που είσαστε

σα χινοπωρινή σπουδή,

Αύγουστος, προς το τέλος του,

σας έχει ζωγραφίσει;

Δημοσίευση: στο περ. Γράμματα, τ.8-9, Αύγ. – Σεπτ. 1946.

Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη