Κύματ οι μνημες μας, αφρός
άφρονες υποθέσεις'
από τη θάλασσα τι θα 'θελες
μαθές, όλα τα σβύνει κι' ο βυθός
βουβό σκυλόψαρο της λήθης.
Η θάλασσα δεν ξέρει τα καράβια
μόνο δελφίνια ή ναυαγούς
τέρατα σε χιλιάδες λεύγες
ή τα κοχύλια των χειλιών
από ερωτήματα που λείψαν
αινίγματα πετρωμένα.
Τα καράβια είναι για μας
να ταξιδεύουμε σ' όλα τα κύματα μιάς επιφάνειας
όπου φωνές και σύννεφα κι' επιθυμίες -
τα νησιά: νύχτες με νύχια
κόκκινα των γυναικών που μας χαϊδέψαν
φήμες, αμφίθυμες, αναίτιες.
Μα ποια η αιτία για οτιδήποτε'
Κύματα οι μνήμες και πετούν
πουλιά, μηνύματα και παρακρούσεις
η θάλασσα όμως δεν θυμάται τίποτε.
Πηγή: δημοσιευμένο στο περ. Πολιορκία, τ. 8, Απρίλης 1980.
Αναδημοσίευση απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου