Κίβδηλες νύχτες πανσελήνου θερινής,
σε γαλακτώδες φως απίθανο λουσμένες,
που την υπόσταση διαψεύδει των πραγμάτων...
Τα σπίτια καμωμένα από χαρτόνι
κ' οι άνθρωποι να δείχνουν πως κοιμούνται
σε στάσεις όρθιες, ανάποδες, λοξές...
Καμμιά υπόνοια ανέμου στας οδούς·
καμμιά υπόνοια ζωής μέσα στα σπίτια...
Και τότε, τι χαρά σε πιάνει, όταν
χάρτινος αστυφύλαξ εκπηδά,
με περικεφαλαίαν τενεκεδένια,
και με φωνές μεταλλικές καταδιώκει
φαντασιώδη λωποδύτην όπου φεύγει !..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου