"Ο άνθρωπος δε ζει μόνο την προσωπική του ζωή σαν άτομο, μα, συνειδητά ή ασύνειδα, συμμετέχει και στη ζωή της εποχής του και των συγχρόνων του, κι αν ήταν να θεωρήσει τις γενικές και απρόσωπες βάσεις της ύπαρξής του σαν άμεσα κι αυτονόητα δεδομένα και να 'ναι τόσο μακριά από την ιδέα ν' ασκήσει πάνω τους την κριτική του, όπως ήταν πραγματικά ο αγαθός Χανς Κάστορπ, τότε είναι, σίγουρα, πολύ δυνατό ότι θα νιώσει την ηθική του διάθεση ακαθόριστα επηρεασμένη από τις ελλίψεις τους. Το άτομο μπορεί ν' αντιμετωπίσει κάθε είδος προσωπικούς σκοπούς, προθέσεις, ελπίδες, προοπτικές κι απ' ολ' αυτά ν' αντλήσει μια ώθηση προς τις μεγάλες προσπάθειες και τη δράση. Μα όταν από το πρόσωπο του περιβάλλοντός του, από την ίδια την εποχή, παρ' όλη την ταραχή της, λείπουν οι σκοποί κ' οι ελπίδες, όταν αποκαλύπτεται μυστικά απελπισμένη, απροσανατόλιστη και δίχως διέξοδο, όταν στο ερώτημα, που έχει τεθεί συνειδητά ή ασύνειδα, μα που, τελικά, έχει τεθεί κατά κάποιον τρόπο, σχετικά με την ανώτατη, την περισσότερο κι από προσωπική και πιο άμεση σημασία κάθε προσπάθειας και κάθε δράσης, αντιθέτει τη σιωπή του κενού, αυτή η κατάσταση των πραγμάτων θα παραλύσει ακριβώς τις προσπάθειες ενός ίσιου χαρακτήρα κι αυτή η επίδραση, πέρα από την ψυχή και την ηθική, θ' απλωθεί ως το φυσικό και οργανικό τμήμα του ατόμου. Για να 'ναι διατεθημένος να καταβάλει μια αξιόλογη προσπάθεια, που να ξεπερνά το μέτρο της κοινής πρακτικής, χωρίς η εποχή να μπορεί να δώσει μια ικανοποιητική απάντηση στο ερώτημα 'για ποιό λόγο;' χρειάζεται μια ηθική μοναξιά και αμεσότητα, που είναι σπάνιες και ηρωικής φύσεως ή μια ιδιαίτερα ρωμαλεά ζωτικότητα."
"Το Μαγικό Βουνό", του Τόμας Μαν, εκδ. "Σ.Ι.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ & ΣΙΑ ΟΕ", Αθήνα, 1989.
Μετάφραση: Άρης Δικταίος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου