Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019

Γιώργος Πρεβεδουράκης, Τα μπλουζ της μεσαίας οδού

Εδώ τεντώνουν συρματόσχοινα οι φερέλπιδες ακροβάτες-
-εδώ γκρεμοτσακίζονται οι ισορροπημένοι εξισορροπιστές
εδώ τα δούναι και λαβείν, τα αναχώματα, οι λάσπες, τα προσχώματα
εδώ οι αρτινές γεφυρώσεις-
-οι διαμεσολαβητές εδώ μεσολαβούνε-

εδώ εντέλλεται ο αρμόδιος κι επιτελείται ο αναρμόδιος
-εδώ θριαμβεύει ο ύστερος και λάμπει ο πρωθύστερος
εδώ το τερματίζει ο στερνός-

«το ξύλο από το οποίο είναι φτιαγμένος ο άνθρωπος είναι γεμάτο ρόζους
και δύσκολα παίρνεις από αυτό ίσιο δοκάρι»

εδώ προπονούν οι ευσεβείς τον σεβάσμιο σεβασμό τους-
εδώ τα άντερα όλων των προστακτικών-
-εδώ η αιμοκάθαρση, το σμπαραλιασμένο νεφρό σου
εδώ τα φύκια σας- εδώ κι οι μεταξωτές μας κορδέλες

εδώ τα καθημαγμένα κουτάβια, η αιωρούμενη απειλή
κι ο άψογα προγραμματισμένος μπόγιας-
εδώ τα υποτακτικά περιλαίμια, η μασημένη δωροεπιταγή-
τα νέφτια του εντολέα-
εδώ οι κατάρες κάνουν γκελ κι αθρυμμάτιστες
επιστρέφονται στον αποστολέα—

εδώ επαναπροσδιορίζεται ο επαναπροσδιορισμένος-
εδώ ο προορισμένος ανακαλύπτει τον σκυμμένο του προορισμό-
εδώ γνέθουν τα φερέφωνα τα κρόσσια της κραυγής τους-
εδώ τα θυμιάματα, τα κόλπα και τα θαύματα
εδώ που ο σκοπός λιβανίζει τα μέσα-

δεν έχει πεύκα εδώ, λεύκες, ιτιές, κληματαριές ή ψιλόλιγνα κυπαρίσσια-
εδώ τα χαμόθαμνα υποδύονται τις καιόμενες βάτους
-οδύρονται με χρησμούς, σφαδάζουν με παναγίες-
-εδώ ο αυτοεκπληρούμενος κάνει εντατικά
φροντιστήρια στις προφητείες-

«πάντα γλιστράνε και σου φεύγουν μέσα από τα δάχτυλα
οι άπειρες ζωές που όλο αλλάζουν»

εδώ λυσσομανάνε τα τηλέφωνα, εδώ που κουδουνίζει ο αέρας-
εδώ η ομαλή διαδοχή, η αψεγάδιαστη συναλλαγή
εδώ το κατεψυγμένο μας μαριδάκι-

εδώ αναμετράται η αναμέτρηση με την αναβολή-
-εδώ οι συγκρουσιακοί αναβάλουν τη σύγκρουσή τους-
εδώ ο «ριζοσπαστικός ανθρωπότυπος» -βούτυρο στο ψωμί
του κάθε πεφωτισμένου ορνιθολόγου-

εδώ οι κότες και τα αυγά, εδώ οι χνουδωτές απορίες-
εδώ η τετράγωνη λογική, εδώ ο καρβουνιασμένος της κύκλος-
πεσιμισμός-ορθοδοξία-ελληνισμός: εδώ η ξέπνοη στέρνα

εδώ «το τίμημα του αποπροσανατολισμού», τα κίτρινα ένθετα
κι η πολυκέφαλη σμέρνα
το θάμβος του φθόνου εδώ -η προτομή του Κρέοντα
και οι συμφέρουσες ανταύγειες της Νικολέτας-
-εδώ η πειραγμένη εξάτμιση – το μαύρο χιόνι σου
ο άταφος χρονοπόνος σου -εδώ το χαμένο ρεπό σου-

εδώ η καταμέτρηση και ο συνωστισμός-
εδώ το ποδοπάτημα κι η οικονομία στις σφαίρες

«όρθιοι στα κράσπεδα μες στο ψιλόβροχο γεμίζουμε τα βρεγμένα πεζοδρόμια ώμο με ώμο
σιωπηλοί και ωχροί κοιτάζοντας τα φέρετρα με μάτια τρομαγμένα»

εδώ ο προσιτός αμμόλοφος για ν’ ατενίζεις
-ναυάγια στ’ αριστερά-
-ναυάγια στα δεξιά—

κι ανάμεσα κι ολόγυρα αυτούς που επιπλέουν
-μέρα με την ημέρα-

περιχαρείς κι ευγνώμονες που ακόμα δεν έχουν πνιγεί
προσμένοντας το συνεργείο διάσωσης
να καταφτάσει πανηγυρικά
πάντοτε

από «εκεί——————————————————————————-πέ ρ α»

*Από τη συλλογή “Οδός Ρόδων”, εκδ. ΠΑΝΟΠΤΙΚόΝ, Μάιος 2018.

Πηγή: https://tokoskino.me/2019/06/28/%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%B5%CE%B2%CE%B5%CE%B4%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BB%CE%BF%CF%85%CE%B6-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BC/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου