Αγαπώ την ώρα που έρχεσαι
Σαν ανοιχτή γαλάζια ημέρα
Μ' ένα στόμα σαν κρίνο
Τα δάκρυα ανοίγουν στο πρόσωπο
Όπως ένα ποτάμι
Τ' απέραντα μάτια
Τα χέρια σου ταξιδεύουν
Σα λευκά περιστέρια
Επάνω στα πράγματα
Δώσ' μου τη δύναμη να κοιτάζω τον ήλιο
Να βλέπω το πρόσωπό σου
Άστρα στολίζουν το μέτωπο
Βυθισμένο στο κύμα της εικόνας σου
Μακρινό καθρεφτισμένο πρωινό
Είναι ένα αίνιγμα
Ένα
Μυστικό
[Άνθρωποι και πουλιά 1947]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου