Βάρα γερὰ τον νταγερέ, πιωμένε μου λεβέντη!
Κορδέλα κόκκινη κρεμώ στον άγριο εσὲ ζουρνά σου!
Φλουρὶ κολλώ στο στήθος σου, ξυπόλυτη χορεύτρα!
στρογγυλοπαίζει σου η κοιλιὰ κι ο κόρφος σου πετάει
τα μπρούντζινα γιορτάνια σου και τα χοντροβραχιόλια.
Παίζει το μαύρο μάτι σου μαργιόλικο, μεγάλο
και φέρνει ο λάγνος σου χορός την πεθυμιὰ της νύχτας!..
Κρασὶ ας μη παύσουν τάταχτα μουστάκια μας να στάζουν!..
Ε συ, πατέρα! Η κόρη σου πόψε το παραμύθι
θα μου είπη το τσιγγάνικο πά στο προσκέφαλό μου!
Ηγησω, τ. 9, σ. 141.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου