Γιάννης Ρίτσος-Η Άγκυρα

Η άγκυρα ετούτη σκουριασμένη, πεταμένη στα βράχια,

τίποτα πια δεν κρατάει – πλοιάριο, βάρκα – τίποτα –

μόνον τον ίδιο τον εαυτό της, κι ούτε αυτόν. Πάνω της

στεγνώνει η θύμηση του ταξιδιού κ’ η επιθυμία. Όλη αφημένη

μ’ εμπιστοσύνη κι ανακούφιση στην ύστατη σοφία (όχι δική της)

στη σιωπηλή κατεργασία της σκουριάς που αλλάζει τη σκληρότητά της

σε μια μακάρια, αιώνια μαλακότητα – ψήγματα, ψήγματα,

ψήγματα καστανά στην άσπρη, την κατάφωτη άμμο

όπου τ’ αγόρια κατεβαίνουν, ντάλα μεσημέρι, για να κολυμπήσουν.

Από την ποιητική συλλογή «Θερινό Φροντιστήριο» (1953-1964).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα, τ. Δ΄», Κέδρος, Αθήνα 1975, σ. 83.