Οι δρόμοι είναι γεμάτοι
από Ματσίνι και από Γκαριμπάλντι,
από πάπες,
από κείνους που γράφουνε,
που δίνουν εντολές, που πολεμάνε.
Ποτέ δεν πρόκειται να δεις
δρόμο για κάποιον που ’φτιαχνε καπέλα,
δρόμο για κάποιον που την άραζε κάτω από μια κερασιά,
δρόμο για κάποιον που τίποτα δεν έχει κάνει
γιατί πήγαινε βόλτες
καβάλα στη φοράδα του.
Και σκέφτομαι πως ο κόσμος
έχει γίνει από ανθρώπους σαν κι εμένα
που τρώνε ραδίκια
στο παράθυρο
και είναι ευτυχείς που κυκλοφορουν
το καλοκαίρι
ξυπόλυτοι.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου