Μήτσος Λυγίζος - Παιδάκι του Μωριά

Μ’ αυλακωμένη την καρδιά μ’ αυλακωμένο μέτωπο
Με κεραυνούς στα χείλη σου μιας πρώιμης καταιγίδας
Μικρό μου αδέρφι απ’ το Μωριά παιδάκι μου πού τρέχεις
Με σφαίρες για παιχνίδια σου και για σκουφί τον ήλιο;

Εσύ απ’ τα δάση τρέφεσαι κι απ’ τα νερά των βράχων
Θερίζεις κι απ’ τ’ αλώνι σου σε ξένους πάει το στάρι
Χωρίς ποτέ να σε ρωτούν χωρίς ποτέ να ορίζεις
Τη γη σου που τη νέμονται λογιώ λογιών αφέντες.

Τώρα μια χούφτα σου ‘μεινε χώμα καψαλιασμένο
Μια χούφτα χώμα να σκεπάσεις τόσους πολλούς νεκρούς
Δυο σπιθαμές σιτάρι να θερίσεις την αρφάνεια σου
Κι ένα λαγήνι με νερό για το μακρύ σου δρόμο.

Σ’ έσφαξαν σε ρημάξανε παιδάκι μου σε καίνε
Μα εσύ ‘σαι πάντα ζωντανό και στην καρδιά σου ανθίζουν
Τα ρόδα της Μονεμπασιάς που γίνονται ένα αυλάκι
Με καταπόρφυρο αίσθημα για μοιρολόι της Μάνης

Τώρα το ξέρω ποια βουή απ’ το χώμα σου ανεβαίνει
Γιατί ζητάς τη μάνα σου κι αυτή σε μια χαράδρα
Μ’ ένα παιδί στα σπλάχνα της σφαγμένη σε φωνάζει
Την ώρα που ο πατέρας σου πλάι στα δυο σου αδέρφια
Στο Μονοδέντρι ασάλευτοι σαπίζουν κρεμασμένοι.

Παιδί μ’ ατέλειωτη καρδιά γυμνό κυνηγημένο
Βόγγεις παλεύεις καίγεσαι σβήνεις ξαναγεννιέσαι
Παιδί από δάκρυα και θυμό πλασμένο βουρκωμένο
Ψυχή στο ηφαίστειο του Μωριά την έκρηξη ετοιμάζεις.

Ντουφέκι Μωραΐτικο βιτσιά στον ύπνο του Μωριά
Μπαρούτι ανάβει στην τραχιά γλώσσα του Παπαφλέσσα
Κολοκοτρώνη αγριόγατε φωτιά τσεκούρι ατρόχιστο
Λαέ μου αντάρτη αδέρφι μου λαέ Νικηταρά
Να το παιδί τ’ αδάμαστο
Παιδάκι του Μωριά.

Μήτσος Λυγίζος (1912 – 1993)

Η Ποίηση της Ελληνικής Επανάστασης 1821.  Ανθολόγηση, εισαγωγικές σημειώσεις, επιμέλεια, εργοβιογραφικά σημειώματα ποιητών,  Κώστας Σταμάτης, Αθήνα: Πατάκης 2020.