Οι βιολέττες ξέβαψαν με τη βροχή
οι μυοσωτίδες έχασαν όλα τους τα μάτια
αναζητώντας τον έρωτα
γελασμένα από το ψεύτικο χορτάρι της αυγής
τα πουλιά γύρισαν
απελπισμένα
η θύελλα τίναξε τον ουρανό σαν δυναμίτης
και η γη γυρίζει πάντα· που λοιπόν να ξαποστάσω;
Εμένα η καρδιά μου ήταν ήρεμη
κλειστή σαν στρείδι
ανοίγοντάς την τη σκότωσες!
Γκολ: Ποιήματα 1920-1950
Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου