Είναι αδύνατον πλέον να ανεχθώ άνθρωπο που δεν είναι διαποτισμένος από καλλιτεχνικό πνεύμα, το μεγαλύτερο χαρακτηριστικό του οποίου καλλιτεχνικού πνεύματος είναι η ευαισθησία. Καλλιτέχνης που δεν ξεκινάει από την ευαισθησία είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, μπακάλης. Τα λέω αυτά, έπειτα από ορισμένα που παρατηρώ εδώ. Δεν ξέρω μέχρι ποιο σημείο φθάνει η αποτυχία μου, και από πού αρχίζει να αναφαίνεται μία αμυδρή επιτυχία μου στον τομέα που μας αφορά εμάς τους δύο, αλλά θέλω να πιστεύω ότι η ευαισθησία που έχω, και που μερικοί μου έχουν καυτηριάσει, αποτελεί το μοναδικό όπλο μου σαν καλλιτέχνη - και ίσως και το καλλίτερο. Η ευαισθησία στον καλλιτέχνη, άπαξ και οργανωθεί -πράγμα που δεν έχω καταφέρει ακόμα, προς μεγάλη μου απελπισία- μπορεί να αποτελέσει τη δόξα του. Το αντίθετο αποτελεί ομολογουμένως την ολοκληρωτική καταστροφή του. Βρίσκομαι στο «μεταίχμιο» αυτών των δύο καταστάσεων.
Αντλήθηκε απ' το προφίλ του Τάσου Γουδέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου