Στο Cassis οι πέτρες, τα ψάρια
τα βράχια καθώς φαίνονται με το φακό
το αλάτι της θάλασσας κι ο ουρανός
με κάναν να ξεχάσω τη σημασία
που δίνουμε στον άνθρωπο
με καλέσαν να γυρίσω την πλάτη
στη σπατάλη της δραστηριότητάς μας
μού έδειξαν την αιωνιότητα
μες στα μικρά κύματα του λιμανιού
που πάνε κι έρχονται
χωρίς ποτέ να ‘ναι τα ίδια…
*
Ο κίτρινος σκύλος μου ανασαίνει τη νύχτα
αυτός γνωρίζει το είναι το αύριο
με τις σκοτούρες και τις χαρές του
στον ύπνο του σκέφτεται
γνωρίζει πως όλα είναι απαράλλαχτα
απαράλλαχτα όπως η νύχτα που έρχεται.
*
Δεν έχει νόημα
να δίνεις όνομα στο Θεό
ή να παπαγαλίζεις.
Όταν βλέπουμε ας μη μας πιάνει η μανία
κάτι να φτιάξουμε μ’ αυτό που βλέπουμε
αλλά να βλέπουμε αυτό που είναι.
*
Πως η λευκή φυλή που ακόμα βρίσκεται
σ΄ ανώριμη ηλικία
έβγαλε έναν σοφό σαν τον Ιωάννη Σεβαστιανό Μπαχ
είναι ένα θαύμα.
*
Όταν ξανοίγεται μπροστά μας ένας δρόμος
προς την ενότητα, την ομορφιά, τον ουρανό
οι λεπτομέρειες χάνουν τη σημασία τους
μα κι έτσι έχουν τη χάρη τους.
*
ΜΕ ΕΙΧΑΝ ΠΡΟΣΚΑΛΕΣΕΙ για ένα ποτηράκι
βρέθηκα στριμωγμένος σ’ έναν πάγκο λαξεμένο μέσα σ’ έναν τοίχο υγρό
με το σκύλο μου, το αδέρφι μου, κουβαριασμένον
άβολα κάτω από ένα τετράποδο έπιπλο·
κι αυτά τα δύο υποτιθέμενα όντα
αντικρύ μου, με τις γραβάτες τους
να μου δείχνουν με χάρη τα δόντια τους
– το δίχως άλλο μόνο για να χαμογελάσουν –
επειδή μου βγαίνει η ψυχή ανάποδα
μπας και τους δώσω να καταλάβουν πως πρόκειται για τρομερή παρανόηση·
κι εγώ, σφηνωμένος πίσω απ’ αυτό το τραπέζι.
«Δεν θέλω να με ξανακαλέσουν ποτέ!»
ΠΕΡΙΠΛΑΝΙΕΜΑΙ
έξω από τις σιδεροτροχιές…
*
ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΚΑΤΙΛΙΚΙΑ της ζωής σας
ποιος σκοτίζεται;
*
ΤΟΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ τον σκοτώνουν
και μάλιστα με παράλογο τρόπο.
Οι ενδιαφερόμενοι, που η κοινωνία τους κάνει την τιμή
να τους ξεπαστρεύει πιο γρήγορα κι απ’ τα σφαχτά:
Ch. Baudelaire, E. Rimbaud, Lautréamont, Roger de Comte,
Van Gogh, Modigliani, Wols, Artaud, Novalis, Mozart, Shelley…
Πηγή: Wols, Ποιήματα, Παρουσίαση – Μετάφραση: Ε. Χ. Γονατάς. Αθήνα: Καστανιώτης 1983.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου