Emily Dickinson - Η Ελπίδα

Η «Ελπίδα» είναι αυτό με τα φτερά –

Που μέσα στην ψυχή κουρνιάζει –

Και μελωδία δίχως λέξεις τραγουδά –

Και που ποτέ – στιγμή – δεν ησυχάζει

Γλυκά – στη Θύελλα – ολόγλυκα ηχεί –

Ανάθεμα στην καταιγίδα που θα κάνει –

Να πάψει το Πουλάκι που ζεστή

Κρατά κάθε καρδιά που ᾽χει αποκάμει –

Στη γη του πάγου τ᾽άκουγα για ώρα –

Και σε νερά ανοίκεια μακρυσμένα –

Μ᾽ακόμα και στης ´Ενδειας τη χώρα,

Ούτ᾽ένα ψίχουλο δεν ζήτησε – από μένα.

Έμιλυ Ντίκινσον, Ποιήματα. Μετάφραση Μαρία Δαμόλη, Εκδόσεις "Γιαλός", Aθήνα 2011, σ. 21.