Δε θέλω να χαθείς σαν το καράβι
Που αφήνει ολόγυμνη την προκυμαία,
Μια νύχτα που δεν περιμένει αυγή, ούτε
Καπνό αναθρώσκοντα από νέες αφίξεις.
Δε θέλω να με ταπεινώσεις και να φύγεις.
Αλλά σιγά - σιγά σαν δηλητήριο σ' άρρωστη φλέβα
- Που ακόμα αντέχει -, σαν αρχικές δονήσεις
Σεισμού, μ' επαναλήψεις από μικρές στερήσεις:
Απομακρύνσεις κι απουσίες τυχαίες.
Θα πρέπει να συνηθίσω τον χαμό σου,
Να τον αποσυνδέσω από τον δικό μου
Χαμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου