Robert Frost - Ο δρόμος που δεν πάρθηκε (δύο μεταφράσεις)

Σ’ ένα κιτρινισμένο δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, και εγώ

Λυπόμουν που να πάρω και τους δυο τους δρόμους δε γινόταν,

Γιατί ένας ταξιδιώτης ήμουν, στάθηκα πολύ καιρό

Και κάτω κοίταζα τον ένα ως το μακρινό

Σημείο που έγερνε και μέσα στα χαμόκλαδα χανόταν.

Ύστερα, δίκαια κι ωραία, πήρα, αποφασισμένος,

Τον άλλο δρόμο, κι ίσως να ήτανε και τυχερό

Μια κι ήτανε απάτητος, χορταριασμένος·

Αν και εκεί μπροστά μου ήτανε φθαρμένος·

Στην αρχή τους ήταν όμοιοι και οι δυο.

Όμοιοι απλώνονταν μπροστά μου εκείνο το πρωί

Στα φύλλα επάνω ούτε βήμα δε φαινόταν να’ χει κάνει πίσω.

Ώ ! άφησα τον πρώτο για μια άλλη μέρα ! Επειδή

Όμως ήξερα πως ο ένας δρόμος σε άλλον οδηγεί

Αμφέβαλλα αν ποτέ μου θα μπορούσα να γυρίσω πίσω.

Σε κάποιο τόπο θα το λέω μετά από καιρό

Αναστενάζοντας χρόνια και χρόνια μετά:

Πως σ’ ένα δάσος ήταν ένα σταυροδρόμι, κι εγώ –

Πήρα τον δρόμο τον λιγότερο πεπατημένο, κι αυτό

Έκανε όλη τη διαφορά.

(Μτφ. Δάφνη Χρονοπούλου)

......................................................................................

Σ’ένα κίτρινο δάσος αποκλίναν δυό δρόμοι.
Λυπημένος που αδύνατο ταξειδιώτης στους δυό
ίδιος νά’μαι για ώρα πολλή στάθηκα, ακόμη,
τον ένα κοιτώντας..ως των θάμνων την λόχμη
της στροφής του, που νά’βλεπα μου ήτάν μπορετό.

Μετά πήρα τον άλλο, όμορφο ίδια,
και που λόγο καλύτερο μού’χε ίσως προβάλει
επειδή’χε που πάτημα χρειαζόνταν γρασίδια,
αν και όσο γι’αυτό ,στα σε’κείνους ταξείδια
σχεδόν ίδια, στ’αλήθεια, πατήσει είχαν άλλοι.

Το πρωί ‘κείνο ίδιοι κειτόνταν’κεί πέρα,
με φύλλα που πάτημα δεν είχε μαυρίσει.
Ω, στον πρώτο συνέχισα για ακόμα μια μέρα..
όμως ξέροντας δρόμος φέρνει δρόμο πιο πέρα
αμφέβαλλα αν θά’χα ποτέ πίσω γυρίσει.

Θα το λέω ετούτο με στεναγμό,
χρόνια και χρόνια, κάπου, μετά.
Δυό δρόμοι αποκλίναν στο δάσος και’γώ-
πήρα αυτόν που βαδίζαν λιγότερό..
και αυτό έχει κάνει την διαφορά.

Απόδοση : Μιχάλης Ελμύρας