Ανδρέας Καμπάς - [ΙΙΙ]

Οι μεγάλες πέτρες

Το απόγευμα που χάνεται μέσ' στις μενεξελιές γραμμές

Η παλιά πληγή που τώρα κλαίει

Η μπούκλα που κρεμότανε στο πρόσωπό σου.

Ο έρωτας ήταν κρυμμένος μέσα στις τριανταφυλλιές.

Ο ξερός χτύπος της φτερούγας τ' αετού

Η σταχτοπράσινη φωνή που έβγαινε απ' τον κάμπο

Η απόχρωση του σύννεφου που κολυμπούσε

Τα βλέφαρά σου τα χρυσά.

Ο έρωτας σφύριζε μες στις τριανταφυλλιές.

Η χάλκινη αγωνία του νικητή

Η αισθητική χαρά της κολώνας που δεν έχει πέσει

Η θάλασσα που σιγοπαίζει με τα βουνά

Η φωτεινή μορφή σου που αντιφεγγίζει το είναι μας.

Ο έρωτας σπαρτάρισε μέσ' στις τριανταφυλλιές...

Πάλευε αγέρωχα με την αθανασία.

Tέσσερα Ποιήματα

δημοσιευμένο στο περ. τα Νέα Γράμματα, χρόνος Ε', αρ. 7-12, Ιούλ.-Δεκ. 1939.

Αντλήθηκε απ' τον Χαρτοκόπτη του Γ. Χ. Θεοχάρη.