Δ. Π. Παπαδίτσας - Μερικά φιλοσοφικά αξιώματα [II]

Απέχω λίγο απ’ το να γίνω τόξο

το «πού» το «τι» και το «γιατί» ομοιώματά μου πεταμένα
       στους δρόμους
ούτε τ’ αναγνωρίζω και ουδέ μ’ αναγνωρίζουν
επειδή μόνο σαν φυτό λιγνό εξηγώ τις δυσκολίες να δω τον 

       κόσμο απλά
ν’ ακούσω και μες στο θάνατό μου ακόμα τη συγχορδία του
το σκίρτημα της αρχής του

η τρυφερότης όμως είναι τρυφερότης
κι από τα λόγια σου θερίζω χορτάρι
κι όπως με κοιτάς λέω να μην ξαναπώ τίποτα
να μην ξαναπώ ποτέ ότι είμαι ένας θνητός που άρχισε
     απ’ τα χαμομήλια κι όπου κοιτάξει φυτρώνει μια 

      λύρα.

(Δυοειδής Λόγος, 1980)

πηγή: Δ.Π.Παπαδίτσα, Ποίηση, 

Μέγας Αστρολάβος, Ευθύνη 1997.

Αναδημοσίευση από:https://trenopoiisis.blogspot.com/