φύγει. Το σαλόνι, η κρεβατοκάμαρα, η αυλή, μένουν έρημα.
Δε μένει πια κανείς, αφού όλοι έχουν φύγει.
Κι εγώ σου λέω: Όταν κάποιος φεύγει, κάποιος μένει.
Το σημείο απ΄ όπου πέρασε ένας άνθρωπος, δεν είναι πια μόνο.
Μονάχα μένει μόνο, από ανθρώπινη μοναξιά, το μέρος απ΄ όπου
δεν πέρασε κανείς. Τα καινούργια σπίτια είναι πιο νεκρά από τα
παλιά, γιατί οι τοίχοι τους είναι από πέτρα ή από ατσάλι, αλλά
όχι από ανθρώπους. Ένα σπίτι έρχεται στον κόσμο, όχι όταν το
τελειώνουν, αλλά όταν αρχίσουν να το κατοικούν. Ένα σπίτι ζει
μόνο από ανθρώπους, όπως κι ένας τάφος. Σ΄ αυτό οφείλεται
εκείνη η ακατανίκητη ομοιότητα που υπάρχει ανάμεσα σ΄ ένα
σπίτι κι έναν τάφο. Μόνο που το σπίτι τρέφεται από τη ζωή του
ανθρώπου, ενώ ο τάφος τρέφεται από τον θάνατό του. Γι΄ αυτό
το σπίτι είναι όρθιο, ενώ ο τάφος ξαπλωτός.
Όλοι έχουν φύγει από το σπίτι, πράγματι, αλλά στ΄ αλήθεια όλοι
έχουν μείνει. Και δεν είναι η θύμησή τους αυτό που μένει, αλλά
εκείνοι οι ίδιοι. Ούτε είναι πως αυτοί μένουν στο σπίτι, αλλά
πως συνεχίζουν γύρω απ΄ αυτό. Οι λειτουργίες και οι πράξεις
φεύγουν από το σπίτι με το τρένο, με το αεροπλάνο ή με το
άλογο, με τα πόδια ή σουρνάμενες. Αυτό που συνεχίζει να μένει
στο σπίτι είναι το όργανο, ο πράκτορας σε γερούνδιο και σε κύκλο.
Τα βήματα έφυγαν, τα φιλιά, οι συγγνώμες, τα εγκλήματα. Αυτό
που συνεχίζει να μένει στο σπίτι είναι το πόδι, τα χείλη, τα μάτια,
η καρδιά. Οι αρνήσεις και οι καταφάσεις, το καλό και το κακό,
σκόρπισαν. Αυτό που συνεχίζει να μένει στο σπίτι είναι το
υποκείμενο της ύπαρξης.
Μετάφραση: Ρήγας Καππάτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου