Χρόνια, αιώνες άπατους καλπάζεις στο ψηφιδωτό σου δάπεδο
Το άρμα σου οδηγούν λιοντάρια
γύρω πετούν παράξενα πουλιά
Έφερα κι έριξα νερό να ζωντανέψουν οι ψηφίδες
διέκρινα το κάλλος σου
και τ’ όνομά σου
Τότε σ’ αρραβωνιάστηκα
και τρέχω από τότε μαζί σου
στο σταματημένο δάπεδο.
Γιώτα Αργυροπούλου ( 1960 -2018)
Πηγή: Τοιχογραφία της άνοιξης, Εκδόσεις: Καστανιώτης – Ιούνιος 1999
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου