Μόλις σκότωσα ένα ποίημα,
που σαν σπουργίτης
ήρθε και κούρνιασε στο στήθος μου.
Είναι τόσο πολλές οι αποσπάσεις,
οι διασπάσεις που καραδοκούν.
Οι λέξεις θερμές μέσα στις χούφτες μου,
πήγαν και γλίστρησαν, οι ανόητες,
σε παγερό πλακόστρωτο πεζότητας.
Βαδίζω άδειος,
σαν γυναίκα που μόλις έριξε το έμβρυο.
Όλα γίναν πικρά και στεγνά.
Τιμωρία που μου άξιζε.
Δημήτρης Καταλειφός ( 1954 - )
Πίσω από τζάμια θολά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου