«Στο μεταξύ εμείς αγαπιόμαστε τρελά εδώ και δέκα χρόνια. Για μένα είσαι η ίδια γυναίκα που της κουβάλησα τη βαλίτσα την πρώτη μέρα, κι αμέσως πιάσαμε τον ενικό, άμεσο κι ανάλαφρο, χωρίς να περάσουμε από τον ψεύτικο πληθυντικό.
Με αφορμή την πρώτη φορά, ο νους μου πάει στη δεύτερη. Ήταν η επιβεβαίωση της γνωριμίας μας, η πρόθεση να αναζητήσουμε ο ένας τον άλλον για να συνεχίσουμε. Από τη στιγμή εκείνη κι έπειτα όλες οι επόμενες ήταν δεύτερες φορές, που βάθαιναν την οικειότητα μεταξύ μας.
Δεν αντέχεις το γαργάλημα κι εγώ αποφεύγω να σε γαργαλάω. Το χειμώνα τα πόδια σου είναι κρύα κι εγώ σου τα ζεσταίνω. Το καλοκαίρι έχω το νου μου να μη σε ζυγώνουν τα κουνούπια. Χαμογελάς που προσέχω ευλαβικά τα χέρια και τα πόδια σου, για να διώχνω τους εισβολείς. Σε αντάλλαγμα μου δίνεις συμβουλές για τα μπαχαρικά, για τα παπούτσια, μου κόβεις τις τρίχες από τ' αυτιά. Η σχέση ανάμεσά μας είναι αυτές οι περιποιήσεις. Η κομψότητα δεν έγκειται στα ρούχα στην ντουλάπα, αλλά στην έγνοια του ενός για το σύντροφό του».
Erri De Luca, To αδύνατο (απόσπασμα), Μετάφραση: Άννα Παπασταύρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου