Απέναντι σ' έναν κακότροπο Ιούνη
φτερίζομαι λήθη παυσίπονη
Απ' άκρη σ' άκρη το γαλάζιο Σώτηρας
Καθώς η πρύμνη του χρόνου
βυθίζεται στο αφόρητο της ηλικίας
ζυγίζω την πλώρη ιδανικά
με όσα χρόνια απομένουν από τη μια
και από την άλλη με μια λωρίδα ουρανού
τόσο λεπτή που απορώ πως χωρούν
πάνω της του βίου οι φωτιές, οι συννεφιές
και όσα αστέρια.
Ά! Δεν πάει άλλο!
θα ντυθώ ήλιος
του χρόνου την ειμαρμένη να λιώσω!
Πηγή:https://pribas.blogspot.com/2018/06/blog-post_22.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου